Georg Guðni þræddi uppgötvanir sínar vandlega inn í
flókinn málaravef sinn. Innan hans erum við sem fangar
ákveðins hugsunarkerfis, þar sem sjálf frumefnin í tilveru
okkar kristallast. Dag eftir dag, lag fyrir lag, málverk eftir málverk,
þar sem þolinmæði hinna síkviku pensilstroka teygja sig til ólíkra
átta. Þannig lifnuðu myndir hans, af innsæi þeirrar elju sem
aðeins kviknar af þeirri raunverulegu heildarupplifun
sem felst í því að standa í miðju veraldarinnar.